Bluai^(BE)

Het is één van de meest geanticipeerde belpopdebuten, maar de sound is atypisch Belgisch. Op debuutalbum Save It For Later trekt BLUAI op roadtrip langs de gebieden die Big Thief, Pinegrove, Haim en Alabama Shakes bevolken. Catherine Smet boorde haar innerlijke Adrienne Lenker aan, de harmonieën knipogen naar Boygenius, de sound is grootser dan ooit. Na het winnen van Humo’s Rock Rally, De Nieuwe Lichting en Sound Track is de honger van BLUAI nog niet gestild. Het trio komt nu pas echt op kruissnelheid.

Save It For Later is een plaat als een polaroid. De Belgische songwriter Catherine Smet legt haar herinneringen aan haar jeugd vast in songteksten die een parfum van americana, countrypop en indiefolk dragen. De verhalen spelen zich af in het Waasland, maar sluit de ogen en galopperende paarden op een ranch in Mississippi vormen het decor van BLUAI’s debuutalbum.

Catherine Smet (zang, gitaar), Mo Govaerts (drums) en Caitlin Talbut (bas) bundelden voor Save It For Later de krachten met producer Willem Ardui (blackwave.). Het instrumentarium van BLUAI werd uitgebreid met banjo en lapsteel. Engineer Tobie Speleman kreeg ‘Nashville tuning’ als briefing. BLUAI verlegt zo de focus van indierock naar americana en breekt het referentiekader van de band open, van Maggie Rogers over Alabama Shakes tot The Japanese House.

Save It For Later is de soundtrack bij een nostalgische jeugdfilm in herfsttinten – alsof Adrienne Lenker van Big Thief in opdracht van Lady Bird-regisseur Greta Gerwig haar eigen Boygenius heeft opgericht. De rijpingsjaren van de Belgische band zijn voorbij. Wie houdt BLUAI nog tegen?