Girls In Hawaii^(BE)

In tegenstelling tot hun derde album Everest, wat een moeilijke bevalling was, ging het schrijven van Nocturne vanzelf. Het werd een realistische plaat vol contrasten over een verloren kindertijd. Zo is 'Blue Shape' een nummer over Aylan, het jongetje dat op een Turks strand aanspoelde.

Oor.nl over hun optreden op Pukkelpop: "Girls In Hawaii bewijzen opnieuw met een geweldig optreden een van de beste Belgische bands van dit millennium te zijn. Wat zijn die nieuwe liedjes (album in september) weer stuk voor stuk geweldig. Mooi, sfeervol, stevig, ontroerend, hoog gezongen, knap opgebouwd en verslavend. Antoine Wielemans (gitaar/zang) bedankt het publiek voor de respons van hun vorige doortocht. Dat was toen een van de eerste shows na de dood van zijn broer Denis (drums). I Miss You wordt gezongen, van de rouwplaat Everest. Ook het weinig tot de verbeelding overlatende I’m Not Dead komt voorbij. Het publiek klapt en zingt mee. Noem het therapie, want het gevoel is heel dubbel. Magnifieke band!" 

De Standaard over hun optreden op Pukkelpop: "‘Until I sleep, I’ll forever walk’, klonk het daarna in ‘Not dead’, een langoureuze krop in de keel waarin Girls In Hawaii zijn favoriete handelswaar tentoonspreidde: broze melancholie in een innige verstrengeling met rafelige euforie, in de lijn van grote broer Granddaddy en neef Radiohead. Nee, je kan er niet op huladansen.
Maar de meiden openbaarden ook een nieuwe outfit: straks verschijnt hun nieuwe album, en te horen aan ‘Walk’ en ‘Indifferent’ hebben ze in de club rondgehangen. Donkere synthbassen en new-wave-achtige elektronica-opstootjes zoemden door de songs als zoeklichten op zoek naar de eighties."