The Go Find

Dieter Sermeus, de voormalige frontman van Orange Black, maakt sinds een aantal jaren verrukkelijke indie-pop aan het roer van The Go Find. De muzikale habitat van The Go Find bestaat uit lichtvoetige popsongs met zwierige synthesizers, veel akoestisch gitaarwerk, af en toe een streep zachte elektronica en de neuriënde stem van Dieter Sermeus. Samen met Arne Van Petegem (Styrofoam) nam Dieter Sermeus in 2004 het debuutalbum Miami op. Het werd een soort Belgisch antwoord op The Postal Service.Sermeus haalde er vervolgens drummer/gitarist Tim Coenen, gitarist Nico Jacobs en toetsenist Joris Calluwaerts bij. Met deze bezetting bracht de groep in 2007 het album Stars on the Wall uit. De plaat borduurt verder op de melancholische pop van Miami. Stars on the Wall haalt verder inspiratie bij Radiohead, Phoenix, The Notwist en het meer poppy werk van Jim O'Rourke. Het derde album, Everybody Knows It's Gonna Happen Only Not Tonight(2010), kreeg mooie reviews van Allmusic en Stereogum.The Go Find mag tegenwoordig ook platen uitbrengen op het vermaarde Berlijnse label Morr Music (Múm, The Notwist, Styrofoam,…). Hun nieuwste album, Brand New Love, vertelt niet het klassieke boy meets girl verhaal, al is het beslist een plaat over de liefde. Zoet - bitterzoet, melancholisch – gelukkig, The Go Find belicht het thema vanuit een frisse invalshoek. Dieter Sermeus dissecteert en analyseert de menselijke natuur zoals alleen hij dat kan, alvorens hij het resultaat mooi verpakt in delicate, poppy songs.Terwijl je op de vorige plaat Everybody Knows It's Gonna Happen Only Not Tonight (2010) duidelijk invloeden van Pavement of Roxy Music kon horen, verwijst het nieuwe album Brand New Love heel duidelijk naar de subtiele elektronica van de New Romanticism (denk aan bands als Duran Duran of Boy George), maar dan verpakt in 21ste-eeuwse popnummers die het klassieke liefdesthema binnenstebuiten en ondersteboven keren. Je rijdt door oneindige, neonverlichte zomeravonden. Cruisend van blijdschap naar droefheid. En dan weer terug. ”Twee platen geleden klonk The Go Find nog als indietronica à la The Notwist – lang niet slecht, en zelfs goed genoeg voor een deal met het legendarische platenlabel Morr Music en een stek op een soundtrack van The OC - maar heden neigt het project van Dieter Sermeus weer erg naar Orange Black. Dat wil zeggen: dromerige indiepop genre Pavement en Big Star, maar dan ondergedompeld in de warme gloed van Air. Trouwens, platen waarop Lies Lorquet van Mintzkov de backings verzorgt, zijn altijd goed.” (Focus Knack)