Big Next: Frankie Rose

Interstellar, het eerste album van Frankie Rose onder haar eigen naam, betekende een nieuwe start. Weg van haar vorig noisepop-materiaal met Vivian Girls (ze schreef o.a. 'Where Do You Run To'), Dum Dum Girls en Crystal Stilts. Minder reverb, minder wall of sound; meer grootse, betoverende, bitterzoete barokpop.Eind september komt Herein Wild uit, haar eerste plaat op Fat Possum. Het is een verderzetting van de brede, gelukzalige pop van Interstellar, maar deze keer met meer naturel en zachte melancholie. Opvallend is de toevoeging van een strijkkwartet, live opgenomen in een kerk in Manhattan, waardoor je wondermooie echo's en reverb hoort weerkaatsen tegen de glasramen en houten kerkbankjes.Inhoudelijk doet het album donker aan, met een sfeer van verlangen en herinnering."Herein Wild is a record about being on the planet earth. Being a human, dreams and death," zegt Frankie over de plaat. "It's my most pop record, but it's also my most dark. I have always liked the idea of a very sad pop song that sounds happy. This record is full of those". Tegen Pitchfork zegt ze: "I got upset writing lyrics, so I know they're honest. They're pretty dark, even though the songs are light."Op afsluiter 'Requiem' zingt ze "In the end things fall apart", en ze heeft gelijk. Maar Herein Wild helpt het je te vergeten.Luister hier alvast naar eerste single 'Sorrow' en het betoverende 'Street of Dreams', een cover van Britse punkband The Damned. Focus Knack, de NY Times en Billboard kijken al even hard uit naar het album als wijzelf!