Big Next: Nap Eyes

Voor een debuutalbum 7/10 krijgen van Pitchfork, het is weinige jonge bands gegeven. Nap Eyes kreeg echter die eer voor hun Whine of the Mystic, en zag opvolger Thought Rock Fish Scale zelfs bekroond met een nog mooiere 8. 

Reken daarbij treffende vergelijkingen met artiesten als The Velvet Underground, Pavement en Van Morrison, en je weet dat dit Canadese indie/folkpopviertal niet zómaar een groep is - ook The Strokes en Dylan loeren zo om het hoekje. Op 9 maart verscheen het derde album van de band, en daaruit was 'Every Time The Feeling' al als eerste wapenfeit te horen. 

De frontman Nigel Chapman noemt zijn eigen werk "bored and lazy disappointment art" in de single Every Time The Feeling. Of Chapman hiermee bedoelt of hij met een depressie sukkelt kunnen we niet volledig afleiden. De teksten van het album zijn echter weel zeer melancholisch en dat is een nuance die Im Bad Now definieert. "I’m Bad Now is niet beter of slechter dan zijn voorgangers. I’m Bad Now is wederom steengoed – op een íéts andere manier" aldus the Daily Indie.

The Fader loste nieuwe single "I'm Bad" en voegden er fijntjes aan toe: "From the criminally underrated Canadian band’s new album, I’m Bad Now."

UMM verzorgt het voorprogramma! De Gentse groep brengt experimenteel afgekruide pop. Ingrediënten zijn welgemikte grooves door hoekige ritmes, intrigerende songstructuren, prominente synths en zijdezachte mysterieuze vocalen. Warpaint loert om de hoek en Wild Beasts knikt goedkeurend mee.