Finn Andrews^(NZ)

Sinds hij op zijn zestiende een plantencontract tekende, bracht Finn Andrews met zijn band The Veils reeds 5 albums uit. En met succes! Ze verschenen onder meer op de soundtrack van regisseurs als Tim Burton en Paolo Sorrentino. Ook in België kregen ze erkenning: de Belgische regering vroeg hen om een orkestraal stuk van twintig minuten schrijven ter herdenking van de Oceanische slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.

In 2016, nadat Finns relatie op de klippen was gelopen, liet hij Londen en The Veils achter zich, en ging hij ‘back to the roots’. Letterlijk dan: hij vertrok naar zijn geboorteland Nieuw-Zeeland om er te schrijven aan zijn soloalbum One Piece At A Time. Een erg autobiografisch album, zo zegt Andrews. “It’s a lot more autobiographical than I intended. The last Veils records had a lot of writing from other perspectives; I’ve always enjoyed putting myself somewhere else—the truck driver, the axolotl - but this one has a lot less of that and a lot more from… well, from me I guess. It’s always been personal, so it’s a different way of getting at the same thing, I suppose. Honestly I don’t exactly know why it’s different this time, or why these songs have a different feeling, but they do.”

Het resultaat is een van Andrews' meest diepgaande en intieme werkstukken. Volledig live opgenomen in The Lab in Auckland, en ontworpen en gecoproduceerd door Tom Healy (Tiny Ruins). Met Andrews op zang, piano en gitaar, Cass Basil op elektrische en rechtopstaande bas, Alex Freer op drums, Tom Healy op gitaar en met uitgebreide strijkarrangementen van Victoria Kelly.

Fortitude Magazine is alvast enthousiast over 'Love, What Can I Do?', één van de eerste nummers van de plaat.
"Love, What Can I Do? is intimate and raw and sets the tone for what could be a truly unique forthcoming album."