Future Old People Are Wizards^(BE)

Future Old People Are Wizards - soms afgekort tot FOPAW of, een tikje origineler, FauxPaw, net als de titel van de debuutplaat - is een band met Stijn Vanmarsenille (Drums Are For Parades, Elefant) aan de gitaar en vocals. Nele De Gussem (Maya's Moving Castle) neemt de bas voor haar rekening, maar in plaats van dat met een klassieke basgitaar te doen, creëert ze de basklanken met brutale synths. De verantwoordelijke voor de drumpartijen is dan weer Sylvester Vanborm, die je misschien beter kent als de Animal muppet bij Wallace Vanborn en Lee Anderson. 

Enola vergelijkt FOPAW met David Linch en René Magritte: zij namen/nemen het immers alledrie niet nauw met de geldende conventies en zetten hun publiek op een verkeerd spoor. Dat die verwarring de bedoeling is, maakt de band duidelijk in een interview met Humo: "Je moet het de mensen niet te gemakkelijk maken." En ook Rifraf kan de 'hippie metal' wel smaken. Humo beschrijft de band als volgt: "Gedrieën spelen ze alleen luid als het moet, maar het moet vaak. Voor stonerrock met een afwisselend jubelende en dreigende synthdreun. Voor psychedelica met een metaldrum en een verziekte adem. Voor een sfeervolle instrumental die is opgebouwd rond gesamplede meeuwenkreten. Voor bewuste sérieux die efficiënt gecounterd wordt met luchtigheid. Echt waar: er staat niets op Fauxpaw dat wij niet hadden besteld."En dat hadden wij niet beter kunnen zeggen.

'M', de tweede worp van de groep, klinkt volgens het weekblad dan weer als "granieten soundscapes die zich enkel laten beklimmen met stalen stapschoenen en een pikhouweel. Zacht gezegd: hard plaatje." (7/10).