Hanni El Khatib^(US)

Op zijn debuut Will The Guns Come Out (2011) probeerde Hanni El Khatib iets dat hij nooit eerder probeerde: een lofi slaapkamer-opname maken van zijn volledige-gestripte-gitaar-en-drums rock 'n' roll. Vooral voor de pure vreugde van het maken ervan. Voor zijn woeste opvolger Head In The Dirt (2013) probeerde hij opnieuw iets nieuw, toen hij bij de Nashville analog-dreamland studio van Dan Auerbach (The Black Keys) aanklopte met niets dan de kleren uit zijn rugzak en een open geest.Maar na de release van 'Head In The Dirt' en bijna een jaar ononderbroken touren, besefte Hanni dat hij de lat van 'onvoorspelbaar' naar 'ongekend' moest verleggen. Hij had nood aan tijd, afzondering en de kans om te experimenteren. 30 dagen opgesloten in een studio in L.A. later, is het derde album 'Moonlight' er. Een zeldzaam en heel welkom soort album, gemaakt op dat perfecte moment in het leven waar vertrouwen, ervaring en techniek samenkomen en een artiest helpen om alles te doen wat hij wil.Om Moonlight te maken, had Hanni de juiste sound engineer en juiste plaats nodig om op te nemen. Het soort plaats waar ze het zouden begrijpen wanneer hij naar een '62 Slingerland drumkit en verouderde fuzz pedalen zou vragen. Die plaats vond hij in the Lair bij engineer Sonny DiPerri, die met een bescheiden persoonlijkheid zijn goedgevulde all-star CV (incl. Trent Reznor, Avey Tare, en meer) camoufleerde.Zodus, op 1 april 2014 zat Hanni samen met live drummer Ron Marinelli en een selectie van zijn naaste vrienden om zijn beste ideeën naar de tape te vertalen. Naarmate het album vorderde, bleek dat Hanni bijna alles zelf speelde, wisselend van gitaar en bas over synth naar mellotron - soms meerdere keren tijdens 1 nummer - tot zelfs het sampelen en re-editen van Marinelli's beats. Op "Mexico" plakte hij zijn eigen buitenopname van een begrafenisstoet, die hij had gemaakt op een skateboarding trip door een klein dorpje in Mexico. Op "Dance Hall" bleef hij naar Marinelli roepen om weirder te gaan spelen, tot hij de krautrock-meets-dub song had die hij wilde. Op "Two Brothers" recruteerde hij Tom Lea (zie ook: Rhye) voor een disco song over leven tussen twee overlijdens, en op "Teeth" pakt hij uit met een motown-gone-stoner nummer dat hypnotisch klinkt, in de positieve zin van het woord."Mijn werkwijze is nog steeds dezelfde", aldus El Khatib. "Doe dingen die je nooit eerder deed. Daag jezelf uit. Voel je vrij en wees creatief. Hetzelfde geldt voor alles wat ik ooit heb gedaan, of het nu schilderen, design, skateboarden of iets anders is. Doe het om de juiste redenen: jezelf verkennen. Dat is waar het allemaal om draait."