Ignatz^(BE)

In 1910 riep tekenaar George Herriman de Krazy Kat-comic tot leven. Ignatz, een gemene muis, speelde daarin de aartsrivaal van Krazy Kat, met als favoriete bezigheid het gooien van bakstenen naar diens hoofd, terwijl die dit verkeerd interpreteerde als een vorm van liefdesverklaring. De Belgische artiest Bram Devens gebruikt Ignatz als zijn alter ego, maar gewapend met zijn eigen soort bakstenen: fragiele, geladen nummers, gewikkeld in effecten, verroest door analoog opnamemateriaal, en vooruitgestuwd door improvisatie en spontaneïteit.

De man heeft sinds zijn debuut Ignatz in 2005 al meer dan 20 releases onder zijn naam staan. Die eerste plaat genoot van veel lovende woorden van o.a. Pitchfork:

"Listen carefully and you will catch the real American folk revival unfolding, not the bearded acoustics of handsome hippies and earnest neo-troubadours. It lies behind them and beneath them, and yes, even in Brussels. The music is noisy and untrammeled. It does not speak of clouds and it does not speak of justice. But it will occasionally undertake the hard work of all true folk music, which is reckoning with the gravity of the past. And at its best, it will find the New World old again, ineluctably old."

Zijn recenste creatie, The Drain, klinkt volgens Raven Sings The Blues iets minder robuust maar tegelijk niet gezicht voor het daglicht: 

"Its almost impossible to really get into this album in the light of day. Its barely even a twilight record. Its a 1:30 AM, lawn chair in the backyard, single porchlight sporting a halo of fog type of record. If ever there was a record to soundtrack the reassessment of your life choices, this is that record. Its the most bare and honest record of the man’s career and though it sounds like terrible pain went into its creation, its output is beautiful and spare. Its the kind of record from an artist that you can say, “forget the rest of the catalog, for now just start here and sink in.”"