Jasper Steverlinck^(BE)

Een zanger is geen groep maar een ajuin. Wie laag na laag afpelt komt uit op de kern. En krijgt tranen in de ogen, als het écht heel goed is. Jasper Steverlinck is écht heel goed. Hij bestaat geheel en al uit stem.  De Stem Van Vlaanderen. En Ver Daarbuiten.

Angeliek en betoverend: in staat om mens en dier te ontroeren bij een eenvoudige uithaal.  En hij ziet er nog goed uit ook. Naast aanvoerder van hitlijsten (zijn versie van Life on Mars van David Bowie stond wekenlang op één) is hij ook een musician’s musician:  talloos zijn de collega’s die van hun paard gebliksemd werden als ze hem voor het eerst hoorden.

Zo ook Brian Molko van Placebo, die na het zien en horen van Jasper zijn Engels management de opdracht gaf om die vocale goudmijn te tekenen. Wat ook gebeurde. Jasper is klaar voor de wereld en vice versa. Dit najaar is Vlaanderen de eerste halte op weg naar de rest van de wereld.

Op zijn nieuwe plaat gaat hij terug naar de bron: zijn unieke stem. Klaterend als een Zwitserse bergbeek, hemelhoog als een arend in volle vlucht. Verder: prachtsongs,  teveel om op te noemen.  Maar allemaal om mee te zingen. Zijn schrijftalent is gerijpt, de songs rollen over de tong als een Barollo van een topjaar.  Begeleid door een gitaar en de briljante piano van  Valentijn Elsen: eenvoud siert. Klinkend als een klok, dankzij Jean Blaute, zonder wie de Vlaamse popmuziek gestopt zou zijn in 1972.

Als Jasper Steverlinck niet bestond dan moesten ze hem uitvinden.