Roosbeef^(NL)

Tegenwoordig vallen er geen wenkbrauwen meer te fronsen bij het horen van de frase “Nederlandstalige popmuziek”, en al zeker niet als het om Roosbeef gaat.  Roos Redebergen maakt al enkele jaren furore met haar herkenbare, relativerende teksten versmolten prachtig in catchy popsongs. Vrolijk, lichtvoetig, melancholisch, somber: Roosbeef staat voor grote emoties in miniatuurvorm.

Bij het debuut was verandering het centrale thema. Die veranderingen hebben zich inmiddels allemaal voltrokken. ‘Nu gaat het over het leven, verlangens en liefde,’ vat Roos de thematiek bondig samen. De nieuwe plaat klinkt wat heftiger. Destijds kwam ze net kijken. Ze zegt altijd het liefst onderweg te zijn, maar ze doet net zo hard haar best zich ergens thuis te voelen. Onthechting ligt steeds op de loer. ‘Volgens mij maakt het allemaal niet zo veel uit waar iemand woont. Het neemt een gevoel van eenzaamheid toch niet weg.’

Mensen hebben elkaar en liefde nodig. ‘Dat is heel belangrijk. Dààr gaat het leven over.’ Als een soort kleinduimpje uit het sprookje laat ze haar dierbaren weten waar ze uithangt. Luister maar eens naar de track Als Je Me Zoekt. In dat lied maakt Roos er letterlijk een zootje van. Als je dat spoor van vuilnis terugloopt naar de oorsprong, kom je als vanzelf bij de naar liefde hunkerende protagonist uit. Ze zingt letterlijk: ‘Als je me zoekt, volg dan het spoor. This voor de zekerheid. Zo raak ik nooit meer iemand kwijt.’ Alsof ze wil laten weten: ‘Ik kan ’t allemaal wel hoor.’ Tegelijkertijd, haast ze zich aan te tekenen, laat ze ook zien dat ze het allemaal niet zo goed kan.’ Het lijkt een innerlijke tegenstrijdigheid. De muziek lijkt de kracht van de teksten vet te onderstrepen. De verbeeldingskracht wordt ondersteund door een stevigere basis dan voorheen.

Die muziek wordt gemaakt door Roos en vier muzikanten, samen de band Roosbeef vormend. Het belang van die muziek als zodanig is toegenomen. De ‘band binnen de band’ is sterk. De band beukt meer. De liedjes zijn ‘meer popmuziek’ geworden, vindt Roos. Ze roemt de aanwezigheid van de twee Belgen, producer Tom Pintens voorlopig op bas en Tijs Delbeke op gitaar, toetsen en ‘van alles en nog wat’, naast de vaste kern die er al jaren bij is, drummer Tim van Oosten en gitarist Reinier van den Haak. ‘Als ik me nu omdraai, dan zie ik al die jongens, en dan voel ik me groot,’ bekent ze.

De plaat is opgenomen met Pintens in La Chapelle studio in de Vlaamse Ardennen in wat Roos noemt ‘een heel bijzonder weekje.’ Dat is terug te horen in het eindresultaat. Alle tekstuele thematiek ten spijt, Omdat Ik Dat Wil blaakt van het artistieke zelfvertrouwen. Gemakzuchtige zielen spreken dan al gauw van een ‘volwassen plaat.’ Kom daar alsjeblieft niet mee aan bij Roos. Die repliceert zulke onzin gewoon met: ‘Ja, we zijn ouder geworden, maar een volwassen plaat? Dat klinkt zo dood!’ 

2015: 'KALF'
Februari 2015 verschijnt het derde album van Roosbeef. Roosbeef is niet alleen de band van Roos Rebergen, maar net zo goed die van Tim van Oosten, Tijs Delbeke en Tom Pintens. Het album gaat “KALF” heten. Wie is het kalf? Misschien Roos Rebergen zelf wel maar zeker is dat door het verschijnen van deze derde CD, de band – vanaf februari 2015 - weer met een blij, springerig en opgewonden gevoel aan een clubtour begint om daarna door te dartelen naar de festivalweides.

Roos Rebergen blijft ook op dit album gewoon doorgaan met het schrijven van prachtige Nederlandse teksten die zich onderscheiden van wat er verder op Nederlandstalig gebied gebeurd. Dat die teksten ook een mooie muzikale aanpak nodig hebben, heeft de band goed begrepen. Met veel plezier en toewijding hebben ze de afgelopen maanden in een studio te Antwerpen aan hun boreling gewerkt. En dat allemaal zonder al te veel bloed, zweet en tranen maar met lol, gedrevenheid en vakmanschap.
Het feit dat Roos ook twee Belgische top-muzikanten in de band heeft, werpt tevens haar vruchten af in het buurland en dat vinden we dan ook terug in de navolgende uitspraak uit de Belgische media: ”met haar unieke stem en prachtige teksten verovert ze hart na hart. Roos is zonder meer een van de wonderbaarlijkste zangeressen van het Nederlandstalige taalgebied en weet ons steeds te verrassen met bijzonder ontroerende performances.”


2020:  'LUCKY'
Roosbeef is terug. Terug uit Kentucky en met een plaat die ons wachten rijkelijk beloont. Met ‘Lucky’ — het vierde studioalbum van Roosbeef — is terugkomen voor Roos Rebergen ook thuiskomen. Het hiaat sinds de vorige plaat is niet onbewogen geweest. Ze heeft haar muzikale bron opgezocht en twee jaar tussen de bluegrass geleefd. Ze vond daar meer dan muziek. Ze zag natuur zo groot als de wereld en mensen die alleen zijn en elkaar nodig hebben. Achter de Appalachen leerde ze het Amerikaanse lied beter begrijpen, en hoorde verhalen die nu op Lucky een weerklank vinden.

Terug in Antwerpen. Haar band terug bijeen, met als nieuwe aanwinst Pascal Deweze (Sukilove, Metal Molly), maar nog altijd met Tim van Oosten (Het Zesde Metaal) op drums en Tom Pintens (Zita Swoon, Het Zesde Metaal) op gitaar en keys. Met deze solide motor ging ze aan de slag om met elf nummers op elf manieren haar verhaal te vertellen. Met het ongelofelijke vakmanschap van de band is het resultaat niet mals. ‘Lucky’ snijdt diagonaal door de ziel en heeft vele facetten. 

De eerste single ‘Menselijke Mensen’ bezingt de ongepolijste mens en is tegelijkertijd een afscheid aan de jeugd. Weemoed en het onvermijdelijke voortgaan van de tijd staan vaker centraal, maar altijd in het grotere verband. Opvallend is dat op ‘Lucky’, gepekt door haar ervaringen, Roos het engagement wat vaker durft op te zoeken, anders dan haar bij vlagen persoonlijke oeuvre. Nooit belerend en altijd met een paradox of de verwarrende humor, waar Roos zo aan te kennen is. Zo opent het catchy, elektronische ‘Noodaan'. De mens is een eenzaam dier dat in staat is slecht te zijn, maar Roos heeft altijd geduld naar ieders verhaal te luisteren. “Ik heb nood aan steun”, zo klinkt het later in het nummer.  Ook in het opzwepende, door een stuwende bas aangedreven Rodeo, komt de dromerige en hopeloze tegenstelling langs.

De plaat Lucky grijpt uit het echte, naakte leven, en is daardoor, net als Roos, Amerika en onszelf, niet in één zin samen te vatten. Het is een testament van haar muzikaal en tekstueel wasdom, wat onderschreven wordt door de ijzersterke band, die een groot deel van de arrangement voor deze plaat op zich nam. Met ‘Lucky’ heeft Roosbeef een complete plaat afgeleverd en bewijst de band zich als een hecht en compleet geheel. Roosbeef is terug. 

BAND:
Roos Rebergen: zang, piano, gitaar
Tim van Oosten: drums, percussie
Tom Pintens: bas, gitaar, toetsen, zang 
Pascal Deweze: gitaar, bas, piano, zang